Urineweginfecties en de bekkenbodem

UTIs and your pelvic floor

Urineweginfecties (UTI) komen relatief vaak voor, maar het is vaak moeilijk om een ​​exacte oorzaak aan te wijzen. Aangezien urineweginfecties alledaags zijn, merken we vaak dat we de verraderlijke tekenen over het hoofd zien die wijzen op een ernstiger onderliggende oorzaak, zoals bekkenbodemdisfunctie.

Maar eerst, wat is een urineweginfectie?

Een urineweginfectie (UTI) is een infectie van een deel van het urinestelsel. Dit kunnen de nieren zijn die de urine maken, of de blaas die het opslaat, tot aan de urethra die de urine afgeeft.

Veel gevallen van urineweginfecties hebben geen symptomen en verdwijnen vanzelf. Als u echter merkt dat u een van de onderstaande symptomen heeft, kan dit wijzen op een urineweginfectie:

  • Een branderig gevoel bij het plassen
  • Drang om te plassen
  • Verhoogde frequentie van plaspauzes
  • Bekkenpijn of ongemak
  • Veranderingen in de kleur en geur van urine

Hoewel het hebben van troebele of met bloed bevlekte urine kan worden beschouwd als een teken van een onderliggende infectie, is het niet altijd aanwezig bij urineweginfecties.

Ernstigere tekenen van een infectie hoger in de urinewegen kunnen rugpijn, koorts, koude rillingen en braken zijn. Deze tekenen zouden u moeten vragen om onmiddellijk medische hulp te krijgen.

Hoe vaak komen urineweginfecties voor?

Mensen met vagina's lopen een hoger risico op het ontwikkelen van een urineweginfectie, voornamelijk vanwege hun fysieke anatomie. Geschat wordt dat ongeveer 60% van deze mensen tijdens hun leven een urineweginfectie kan ervaren. Dit komt door de gemakkelijke doorgang van bacteriën van het perianale gebied naar de urinewegen. Het risico op infectie neemt aanzienlijk toe na geslachtsgemeenschap, waardoor het de belangrijkste risicofactor is die bijdraagt ​​aan de ontwikkeling van een urineweginfectie.

Hoewel we hygiënepraktijken vaak associëren met urineweginfecties, is er geen significant verband tussen beide. Er is echter een sterk verband waargenomen tussen het ledigen van de blaas en het risico op urineweginfecties. Dit betekent dat niet plassen wanneer u de drang voelt om dit te doen, vooral na geslachtsgemeenschap, uw risico op het ontwikkelen van een urineweginfectie dramatisch verhoogt.

Andere bijdragende factoren zijn diabetes, een voorgeschiedenis van eerdere urineweginfecties, een familiegeschiedenis van urineweginfecties en oestrogeendeficiëntie.

De meeste urineweginfecties verdwijnen vanzelf binnen ongeveer een week. De meest effectieve manier om een ​​urineweginfectie te behandelen, is door middel van een voorgeschreven antibioticakuur.

Hoe zijn urineweginfecties en de bekkenbodem met elkaar verbonden?

De bekkenbodem is in wezen een barrière die de inwendige organen scheidt en beschermt tegen hun uitwendige doorgangen. Het biedt ondersteuning voor de bekkenorganen zoals de darm, blaas, vagina en baarmoeder, samen met het behoud van de controle van de sluitspier voor zowel urineren als ontlasting. In wezen heeft het verschillende vrijwillige en onvrijwillige functies die het gedurende de dag vervult.

Het onvermogen van de bekkenbodem om zijn gebruikelijke functie uit te voeren, namelijk samentrekken en ontspannen tijdens zowel urineren als ontlasting, kan duiden op een onderliggende bekkenbodemdisfunctie.

Mensen met een disfunctie van de bekkenbodem ervaren vaak een onvermogen om de werking van hun sluitspieren te controleren. Een teken hiervan is het onvermogen om te plassen wanneer dat nodig is, of juist het lekken van urine.

Als we het totaalbeeld bekijken, kan een disfunctie van de bekkenbodem uw vermogen om uw blaas en darmen volledig te ledigen beperken. Dit zou dan kunnen leiden tot UTI's, omdat bacteriën gedijen in de onvolledig geëvacueerde urine.

Aangezien de tekenen van bekkenbodemdisfunctie kunnen overlappen met die van een urineweginfectie, kan de diagnose worden uitgesteld. Beide aandoeningen kunnen gepaard gaan met terugkerende aanvallen van pijnlijk urineren, urineverlies, pijn tijdens geslachtsgemeenschap en ongemak in het bekken. Dit kan een vicieuze cirkel vormen en de behandeling is mogelijk alleen gericht op de recidiverende urineweginfecties en niet op de onderliggende oorzaak, namelijk bekkenbodemdisfunctie.

Praat met uw arts als u denkt dat uw terugkerende urineweginfecties iets anders kunnen verbergen.

Behandelen van urineweginfecties gerelateerd aan bekkenbodemdisfunctie

Samen met urinetests die de onderliggende infectie beoordelen, moet uw zorgverlener de bekkenspierkracht en spierspanning testen en een perineometer gebruiken om de bekkenbodemsterkte te beoordelen.

Als uw terugkerende urineweginfectie in verband is gebracht met een bekkenbodemdisfunctie, kunt u baat hebben bij bekkenbodemtraining. Door bekkenbodemtraining te doen, krijgt u de kracht van uw bekkenbodem terug en krijgt u het vermogen om de sluitspieren te beheersen die op hun beurt in staat zullen zijn om uw blaas en darmen helemaal te ledigen.

Verreweg de beste behandeling voor bekkenbodemdisfunctie is fysiotherapie. Bekkenbodemtherapie richt zich zowel op het bewust samentrekken als ontspannen van de bekkenbodem. Fysiotherapie werkt ook om stress aan te pakken, een effectieve ademhaling aan te moedigen en geleidelijk de bekkenbodemkracht te verbeteren.

Geschreven door dr. Michelle Frank, een gezondheidsconsulent uit India.

 

Meer informatie: